nu even niet

wij verhuizen en Telenet heeft geen tijd.

Daarom is de blog even low priority als ik in het oude huis ben mét de pc dan komen er blogs en anders is het tot 3 maart

onschuldige slachtoffers

ik sta met de dochter in de winkel.

En ik denk dat ik inderdaad mijn leven weer opneem.

tot iemand aan de kassa over de dochter gebogen staat en begint te brullen “En dat ze dat durven vermoorden hé madam” ik voel me ijskoud worden en vraag de man in kwestie te stoppen.

doch hij vindt het nodig om een tiranie af te steken over moordenaars, over hoe goed ze ‘kimmetje’ wel niet verzorgen in ‘den bak’ hoe ze ale cipiers het zelfde aan zouden moeten doen, hoe we hem 20 jaar lang gaan vertroetelen en dan vrijlaten net zoals dutroux, etcetc.

Weet hij veel.

Ik betaal en loop naar de auto, laad de boodschappen in en snoer de dochter goed vast. en leg mijn hoofd op het stuur.

20 jaar

dan zouden Korneel en Leon even oud zijn als Kim De Gelder nu.

Ijskoud

zij komen niet meer terug

Korneel en Leon.

En Marita.

Hoeang blijven zij nog in ons collectief geheugen?

Hoelang mogen wij als Belgen nog rouwen? Nog kwaad zijn? Niet lang zo bijkt de maandag na de feiten liet de mijn mij weten dat het tijd was om “mijn gat onder mijn arm te pakken en voort te gaan”. want “wij hebben zelf 2 mooie kinderen”.

Klopt. Dat van de kinderen en net dat maakt mijn als moeder zo kwetsbaar. Het onverdraaglijke gedacht dat ik ze elk moment kan kwijtspelen.

Maar volgens de norm is 72 uur of  4320 minuten of 259200 seconden meer dan het maximum dat men mag rouwen. Veel te kort. Ok het zijn MIJN kinderen niet maar ik heb ergens een citaat gelezen dat op het moment dat iemand moeder wordt zij moeder wordt van alle kinderen. En dat is zo, als ik vroeger al gevoelig was ivm kinderen ben ik dat nu des te meer.

Om mij heen hoor ik mensen roepen om de doodstraf. Of om martelingen. Om ‘hem’ te straffen.

Is het al iemand opgevallen dat net degene die het meest verdriet hebben het minst roepen? De ouders van Korneel. De ouders van Leon. De familie van Marita.

Waarom?

Omdat net zij het best beseffen dat wat er ook met ‘hem’ gebeurt ze niet meer terug komen.

Korneel niet.

Leon niet.

Marita niet.