“Mamaah” zegt de dochter tewijl ze zich tegen mij aanvleit “jij bent de liefste”
“is’t waar muis?” vraag ik toch wel een beetje geraakt
“ja want jij strijkt mijn kleertjes” en omdat de dochter nog nooit van enige al dan niet valse, bescheidenheid heeft gehoort verkodigt ze het gelijk verder “papa, mama is de liefste want zij strijkt mijn kleertjes”
en van de slag wou ik dak nóg een mand strijk had
Met wolken kan je niet trouwen. Aldus de zoon-nummer-1. die dingen zijn gewoon te hoog.
“ik wil niet dat er worstjes uit mijn knieën komen” burrelt de zoon-nummer-1. Terwijl mijn wenkbrauwen nog richting haargrens trekken vraagt mijn moeder “WATTE?”
“IEHIEK WIL NIEHIE DATEUR WORSTJEUHS UIHUIT MIJN KNIIIIIIJE KOHOMEN” herhaalt de zoon iets duidelijker “jij hebt dat gezegd” meldt hij er nog even beschuldigend achteraan met een blik op zijn oma.
Oma denkt even na en zegt dan “Geen Worstjes UIT je knieën, Korstjes OP je knieën”
De zoon kijkt bedenkelijk naar zijn geschaafde knieën en is niet zo zeker of korstje op de knieen minder erg is als worstjes uit je knieen.
“Ik wil die tomaten ni die zijn ni lekker die zijn oud want die zijn helemaal verrimpelt” aldus de zoon-nummer-1 over tomaten uit de oven
een 'geregeld' leventje 