voor degene onder jullie die er al hun hele leven hopen dat ze eens kunnen stoefen over het feit dat ze van ver of van dicht of van heel dicht een top crimineel kennen…
ik sta geheel ter uwer beschikking
Ik heb deze morgen dan ook de euvele moed gehad mij zonder boe of bah naar het plaatselijke politieburo te begeven en daar mijn misdaad te bekennen
zonder blikken of blozen beken ik aan de politiefunctionaris van dienst dat ik mijn rijbewijs niet meer vind.
De arme man die net aan zijn krant was begonnen stijgerde bijna tot tegen het plafond
“wanneer was madammeke er achter gekomen dat ze haar rijbewijs kwijt was?’ ‘vandeweek’ zeg ik nog blijmoedig
“en van wanneer is madammeke haar rijbewijs kwijt?” in mijn hoofd gaat een reeks alarmbellekes af, of meneer den agent is ni van de snuggerste of hij probeert mij erin te luizen, ‘euh jah kweeni kem da ni elken dag vast hé’
“ah neen?” reageerd de man terwijl hij terloops een blik werpt op zijn opengeslagen ochtendkrant. plots spert de man zijn ogen wijd open nu begint ook nog eens zijn telefoon te rinkelen, naast een onverbertlijke sloddervos zal hij vandaag ook nog moeten afrekenen met snoodaards die niets beters te doen hebben dan met hun telefoon te spelen
“JA?” Bast de man in de hoorn de, al evenzeer, top crimineel aan de andere kant van de lijn blijkt hem ook nog van antwoord te dienen waarop de man even vriendelijk als altijd snauwt “ge moet den telefon ni zo lang late bellen anders wordt da doorgeschakeld naar mij” blijkbaar is de andere partij beter opgewassen tegen de man dan ik want na een korte stilte, komt de man bijna niet meer bij “Ewel alst is dat maar 2 keer heeft gebeld dan ist dat ginder BEZET is en dan komt da AUTOMATISCH bij mij dus als ze daar al aan den telefon hangen moete OPHANGEN” waarop de man daad bij woord voert en zelf de telefoon neerkwakt
terwijl ik er nog probeer achter te komen hoe ge kunt weten waar uw telefoon aant overgaan is zodat ge bijtijds kunt afleggen als ge dreigt bij mister sympatico terecht te komen verlegt de man die nu natuurlijk helemaal over zijn toeren is van zoveel telefonische-lef zijn aandacht weer naar mij.
Ik heb ondertussen veel zin om mij of onder zijn buro te verstoppen of weg te vluchten maar ik ben te laat de man lijkt sneller te zijn dan men hem op het eerste zicht zou toegeven
“EN NU GIJ” buldert er door het kamertje “beseft Madammeke misschien niet dat haar rijbewijs nu kan MISBRUIKT worden”
daarnaast vuurt hij vragen af alszijnde: waar bent u geboren, wanneer, waar woont u
met de antwoorden doet de man totaal niets, die staan namelijk al in zijn computer
terwijl ik bedenk dat de volgende vragen waarschijnlijk over schoenmaat en onderbroekkleur gaan gaan stormt de man zijn buro uit en komt even later terug met een papier waarop hij welgeteld 2 (twee) kruisjes zet en mijn naam invult en mij naar het aanpalende loket stuurt om een duplicaat van mijn rijbewijs aan te vragen. niet zonder mij nog na te brullen dat ik “zeker voor de komende week GEEN rijbewijs bezat en dat het Papier in mijn handen ook GEEN vervangducument was”
terwijl ik aan het ander loket sta te wachten maakt de vriendelijkheid zelve de postbus leeg verdeelt de 2 (twee) brieven eerlijk over de andere buro’s
waarop hij opgelucht aankondigd “dat het er nu HOPELIJK opzit voor vandaag”
ik hoop maar dat mijn zaak gespeoneerd word want anders vrees ik dat ik tegen minstens 15 jaar eenzame opsluiting aankijk, toch als het van mijn sympatieke ondervrager afhangt
maar jullie, beste vriendjes en vriendinnetjes jullie zullen mij gedurende al die jaren toch niet vergeten hé en af en toe eens schrijven?
een 'geregeld' leventje 