Kinderen zijn op zich al krakken in bijbelse spraakverwarringen een kind dat dan nog eens in een mix van dialecten en uitspraken wordt opgevoed is soms gewoon hilarisch.
Onze kinderen spreken een vloeiende mix van west vlaams, waar e’s, i’s blijken te zijn de g’s en de h’s vrolijk elkaars plek innemen en spugen gewoonweg kotsen is en geen mannelijke wedstrijd verspuwen inhoudt.
de r rolt dan weer vrolijk over hun tong zoals alleen brusselse en gentse r-ren kunnen.
en dan zeggen ze plots “saaie gieter” en “klemonsjiete” en het duurt een verdomt lange tijd eer de genste papa en de half vergenste mama in die 2 uitspraken de liedjestekst van biezebaaze herkent zijnde
Gie dwoaze giete hoe kunde nu azo ne kemel schieten
tja… misschien moeten we naar gentbrugge verhuizen het ding koloniseren en er een eigen taaltje stichten
een 'geregeld' leventje 