de kat de bel aanbinden

of zoals in ons geval ‘de dochter de muziekdoos aanbinden’ al een even gevaarlijke onderneming.

De dochter kreeg van de M.Eli een muziekdoosje voor kerstmis, je kent da wel zo iets waar je aan een koortje trekt en dat dan een om ter irritantst muziekje te horen te krijgen. Zo iets dus.

Dus vanmorgen heeft de moeder (ik dus) het SCHITTERENDE idee dat ding aan de dochter haar park te bevestigen.

wisten wij (ik) veel dat de dochter daar terstond aan verslaaft zou raken en wij ouderjaarsdag aan touwtjestrekkend door zouden brengen met als achtergrondgeluid een blikken muziekske

 

over and over and over again

and over

and over

and…

dan toch nog dubbel en dik

precies 22 maanden en 8 dagen hevet geduurt

en nu ga k het nooit meer kunnen  zeggen … “hout vast houden maar hij is nog nooit ziek geweest” waarschijnlijk was er niet genoeg hout meer en de zoon is goed ziek zo goed zelfs dat de dokter van wacht zonder aarzelen antibiotica voorschreef. Dik tegen mijn goesting. Maar mijn gepruttel vond geen gehoor, tis van moetens.

Het bazeke ziet er ook niet uit, gezwollen keel, dikke ogen die tranen, verstopte neus, sexy hese stem en koorts die maar niet wil zakken.

het bazeke wil ook niets, niet drinken niet slapen geen tv kijken of toch niet naar bumba maar wel naar plop en niet naar plop maar wel naar muis of toch niet, hij wil ook niet eten en dan toch wel uit mama’s bord en dan toch weer niet waarop hij alles weer alles uitkotst dat laaste is ongeveer het enige wat hij vandaag gedaan heeft met een brede doch verbaasde glimlach

overgeven, dat had hij ook nog nooit gedaan maar hij vond het wel leuk, chance peisde dan.

tis allemaal niet zo erg waarschijnlijk maar toch als ge 22 maanden ziekte vrij zijt geweest zijde lichtelijk op uw tenen getrapt als er dan toch een virus of bacterie in het land is dat de zoon verslaat

moest ik kunnen ik verklaarde het de oorlog iedereen moet van de zoon blijven

ook bacterien

Ze lacht!

moeders zijn rap tevreden

Ik bv zit al een paar uur te glunderen omdat de dochter besloten heeft vandaag uit te kiezen om contact te zoeken met de buitenwereld.

Vanmorgen begon de juffrouw uitgebreid te tetteren en te lachen.

Nu zegt de dokter van kind en gezin wel al een tijdje dat ze bewust lacht maar naar mijn persoonlijke en bescheiden mening trok dat nog veel te veel op een grimas. De omgekeerde wereld als het ware waarin de moeder de dokter probeert te overtuigen dat haar dochter geen genie is 🙂

maar bon terug naar de basis

nu lacht de juffrouw wel degelijk uitgebreid gans den tijd, zoveel zelfs dat ze als ze eindelijk beslist een pauze te pakken om te eten ze prompt in slaap valt

en de mama: die glunderde voort

 

binkblink

een huis vol gasten en een meter zoontje die als een echte stoere bink van de ene naar de andere loopt, iets aan het uitleggen waar niemand iets van snapt maar hij doet het met zoveel enthousiasme en vuur dat iedereen hem met een grote glimlach groot gelijk geeft wat het ventje dan weer ten zeerste kan aprecieren en dus vrolijk verder tettert.

Gelijk de grote moet hij champanje drinke (kiddiebull voor alle duidelijkheid) en aperitief hapjes eten (of toch ten dele waarop de stukken die hij niet lust met een brede glimlach uitgedeeld worden aan de rest van de gasten die dit begrijpelijkerwijze niet altijd even smakelijk vinden. Olijven is het ventje ook zot op. of toch op de lookolie errond die met veel enthousiasme word opgelekt waarop de olijven zelf tussen de koeken belanden, kwestie van niet per vergissing 2 maal dezelfde af te likken.

het eten zelf was niet aan de kleine man besteed, ten eerste had hij teveel olijven afgelikt en ten tweede was hij veel te veel geconcentreerd op zijn bezoek.

Toen mocht hij pakjes openen en eerlijk gezegd het kon hem geen bal schelen wat erin zat een (zeer welkome) doos pampers of een kleurboekje het maakte het bazeke niets uit zolang hij maar papier kon afscheuren onder de luid geslaakte kreet “OOOOOOKadooo’ waarop de inhoud amper bekeken langs de kant werd gezwiert om het volgende bundeltje papier aan stukken te scheuren

mijn mooiste kado die avond? niet mijn langgezaagde tefalpan of de leuke bongobon neen voor mij hoeft er volgend jaar onder de kerstboom niets meer te liggen dan de blinkende blik van van mijn kindjes die doodgelukkig zijn mat een pak inpakpapier alhoewel weer een jaartje ouder tegen dan weer een jaartje verder van die kinderlijke onschuld en weer een jaartje dichter bij het effectieve materialisme zat hij misschien al in staat zijn ongenoege te tonen als hij wat krijgt wat hij niet wilt

zo jammer

verlies

Hoewel ze mij verzekerde dat de kans op een miskraam héél miniem is bij een vruchtwaterpunctie heb ik tussen mijn punctie en nu al zeker 3 kindjes weten overlijden. Da noem ik nu echt geen kleine kans per slot van rekening is niet de hele wereld rondom mij zwanger.

En wa zeggen ze dan “de mensen zijn hun kindje verloren”. Laten we eerlijk zijn, bij iets dat men verliest kan men altijd hopen om het ooit terug te vinden. Of “kwijtspelen”, kwijt ja maar spelen behoort leuk te zijn en dat is niet echt het geval hé.

Hoe ver zijn wij eigenlijk bereid te gaan, en in wat voor wereld leven wij als we het leven van gezonde kinderen in gevaar brengen om een mogelijk minder begaafd kind in de kiem te smoren, omdat de maatschappij steeds minder tolerant wordt tegen over alles wat minder is dan perfect.

zijn onze kinderen dan nu perfect? voor de buitenwereld? Neen! leg er u bij neer iedereen zal wel een of ander commentaar hebben. Voor ons? Ja! maar om de simpele reden dat ze onze kinderen zijn en geen een van onze kinderen zou minder perfect geweest zijn als het aantal cromosomen niet had geklopt.

 

aan de ouders en grootouders die verlies te verwerken hebben wens ik veel sterkte aan de rest vraag ik toch even stil te staan bij de enorme druk die op toekomstige ouders hun schouders wordt gelegd.

in mijne jongen tijd…

kunde ule nog herhinneren hoe wij vroeger (waarschijnlijk) allemaal naar onze ouders en zeker naar onze grootouders keken alsof ze rechtstreeks uit de middeleeuwen kwamen.

Hoe was het mogelijk die mensen kwamen rechtstreeks uit een tijdperk waarin auto’s en telefoons nog ni bestonden en waarin god sta ons bij er welgeteld 1 familie in het dorp een tv had!!!!

Ik weet nu al wanneer mijn kinderen mij gaan bekijken alsof IK uit de middeleeuwen stam.

Neen niet als ik beweer dat er echt een tijdperk zonder internet heeft bestaan. Ook niet als ze erachter komen dat er een tijd is geweest waarop niet god en klein pierke een GSM bezat en als ge ni thuis waart da gelijk stond met telefoon missen.

Ook niet dat er een afstandsbedieningsloos- tijdperk heeft bestaan.

neen mijn kinderen gaan mij als een vreemd wezen bekijken als ik zeg “ge weest ni hoe gelukkig ge u eigen kunt prijzen want in mijne jongen tijd moesten we nog echte speculaaskoeken op onzen boterham leggen en die vielen er dan tussenuit”

alhoewel als ik de pot speculaaspasta opendraai mis ik da soms, da eeuwige gesmos met die koeken…

uit mijne jongen tijd

knuffel is het antwoord

vanmorgen kwam K&G op huisbezoek voor de dochter. Toen die gewikt en gewogen  en goedgekeurd was kon ik het toch niet laten om over de zoon te beginnen.

Die soms toch érg actief is en soms érg koppig is en soms érg agressief staat en soms érg gefrustreerd raakt.

“of ik mij soms zorgen maak”

natuurlijk niet tis een kind van 22 maanden hé das waarschijnlijk allemaal normaal en derbij hij kan ook braaf zijn en stillekes “lezen” of spelen da kan hij ook allemaal…      

maar wieweet misschien, tzal zo wel ni zijn maar stel….

 

“knuffelt hij graag? komt hij zelf om knuffels vragen?”

jaja tis een echte knuffelaar

“wel, dán  is het geen ADHD kindje”

zo probleem van de baan

langs den andere kant ik heb dus maar een GEWONE peuterpuber in huis en da gewoon da steekt mij zo tegen want mijn kind is ni gewoon, die is uniek

de snelheidsmaniak

als de kinderen ni willen slapen, zet ze in den auto en rijd een blokske rond, ze zullen wel slapen.

Zo niet in ons huishouden ntl.

Toen de zoon nog een zoontje was  begon hij al te krijsen als hij het gevoel kreeg da gij er nog maar aan dácht om te gaan autorijden. Of ge nu 2 km of 200 km reed, meneer krijste van start tot einde.

De dochter daarintegen is dol op autorijden maar de dagen da ze in slaap viel als ge nog maar uw wagen starte of ten láátste na 2 meter in slaap viel zijn duidelijk voorbij. Neen voor de dame kan het niet snel genoeg gaan en 70km/uur is een absoluut minimum.

jammer genoeg verloopt de weg van ons deur tot aan de dagmoeder haar deur via bochten, kruisingen, rode lichten en filegevoelige wegen. Gevolg de hele godganse weg  is een afwisseling van slapen en hartgrondig verkondigen van haar ongenoegen zodra de snelheid aan 69 komt.

Da belooft, als ze maar heel goed beseft da ze op haar 18 ni om een rijbewijs gaat moeten zagen want als ze belooft om voorzichtig te zijn, weet ik wel beter

belachelijk doen

‘weer geen witte kerst’  de kop in de krant is bijna even groot als het feit dat Leterme ontslag zou moeten pakken.

Laten we een beetje belachelijk doen. Anders kan er niet rap genoeg gestrooid worden om de sneeuw “als sneeuw voor de zon” om het zo maar eens te zeggen , te laten verdwijnen. Maar niet op kerst! Neen dan is het een nationale ramp als hét niet sneeuwt.

wel eerlijk gezegd zou ik nu net van alle dagen op een jaar het liefst van al hebben dat het op kerstavond niet sneeuwt.

per slot van rekening veel mensen moeten bij familie gaan eten. Wat zijn wij eigenlijk voor een hoop slechte karakters op een hoopje dawe staan te hopen op sneeuw om er dan ons familie door te jagen. waarschijnlijk met de woorden “zijt voorzichtig hé want ligt glad” *gniffelgniffel*.

wel ik dus niet, ten eerste ik ben ni zot op sneeuw, ten 2de mijn familie komt van ver en zou waarschijnlijk zeggen ‘eum trekt uwe plan wij rijden daar ni door, waardoor ten 3de ik met kweeni hoeveel eten blijf zitten wa ik ten 4de zowiezo blijf doen maar nu zou ik dan îpv mijn familie voor een week eten mee te kunnen geven de plaatselijk afdeling van poverello voor 2 maand kunnen bevoorraden.

dus neen dank u voor mij geen witte kerst

en voor al degene die wél staan te springen om sneeuw op kerstavond 1 (2) tip(s): de noord of zuidpool

 

heppie feestday’s

het pamperincident

wie kent het niet hé?

Ik dus, totdat de dochter erbij kwam kende ik het pamperincident enkel en alleen van mijn broertje (sorry maat voor deze onthullingen) en ik dacht al zo ‘amaai de pampers zijn er wel serieus op verbetert.

en toen kwam de dochter en was het pamperincident niet meer alleen een mogelijke tittel voor het komende kikeboe-album maar de harde realiteit. De dochter kan erwavan van neffest de broek  te doen.

Nuja zolang ze er maar plezier aan heeft zal ik verder proberen uitzoeken hoe ik haar nuweer in godsnaam moet vastpakken