Maandelijks archief: mei 2010

Merlijn

17 mei was’t mij genoeg geweest. Graag zwanger of ni genoeg is genoeg.

Sjans dacht de zoon nummer 2daar ook zo over. Al moest er voor we samen de eindstreep behaalde wel nog een duwtje bijkomen van de medische wereld.

en een prikje want ik ben en blijf een strandjanet, een schijtluis, een ik-kan-ni-tegen-pijn-triene.

en de woordenvan de dokter da’k nu echt ni meer van gedachte kanveranderen laat staan de klok kan terug draaien.

en het gezonde verstand van de vroedvrouwen die mij met alle macht proberen te overtuigen dat “ik ga naar huis doet het zelf maar” geen optie is

maar uiteindelijk was ie er dan

4440 gr en 56 cm Merlijn

en uiteindelijk wast toch allemaal maar weer de moeite geweest

SM voor vrouwen

Vrouwen zijn fervente SM aanhangers. En bovendien stoefen ze graag, dat ook nog.

Waar zoiets het beste geillustreerd wordt is op babyborrels of kraambezoek.

waar de conversaties ongeveer als volgt verlopen:

“HEEEEIIIII” (overenthousiast) “Hoe ist geweest?” (met een greintje slechtheid)

waarop de kersverse moeder in geuren en kleuren de bevalling verhaalt. Als toeschouwer zijde toegespitst op de details

zoals

“Ja 12 uur hevet geduurt” zegt de nieuwe en uitgeputte  moeder waarop ge al dan niet hardop zegt/ peist “MAAAAAR 12 uur is da alles wa ge ervoor over hebt???”

uiteraard als de moeder tenbrede kan brengen dat ze er 48 uur over gedaan heeft smijt gij er uw voorweeen en buikkrampen bij om toch maar aan 49 uur te komen.

Geef toe het kan ni dat iemand anders meer afziet voor haar kinderen dan gij voor de uwe. Want om een of andere vreemde wijze is afzien tijdens een bevalling, en liefst zoveel mogelijk , zo een statussymbool. Alsof  ge u kinderen liever of minder liever ziet naar gelang de uren die ge er voor afgezien hebt. Vraagt mij ook ni hoe ze erop komen.

het zelfde met de lengte en gewicht van de kleine.

“Ja hoor 53 cm”

“op de kop af 53?”

“Jep,groot hé”

“mjaaa ma den onze van 53enHALF”

“oooh serieus?”

“ja”

Ja 5mm maakt een wereld van verschil in babyborrelland. Net zoals 10 gr  meer een ware heldin maakt van de persende moeder. Als of de bevalling er veel zwaarder van wordt.

niet natuurlijk maar zoals gezegd vrouwen zijn fervente SM aanhangers en ze worden niet graag de loef afgestoken door een ander.

omgekeerd geld ntl ook.

een TE makkelijke bevalling wordt door de medemoeders ter wereld ook ni bepaald geapprecieerd. Een beke afzien mag, lees moet. Er is geen enkele reden of excuus waarom een andere vrouw compleet pijnloos en op ne slag en ne wip zou moeten bevallen.

dus dan krijgde iets int genre van:

“HEEEEEEEEEEIIIIIIIIII? hoe ist geweest?”

“wow super op een ureke wasseker vanaf en kemmer niets van gevoeld ik weet echt ni waar vrouwen zo over klagen”

“eum ok tof allé salut hé”

want zo zijn we dan ook weeral, bitchen tot op het bot en we gunnen het mekaar ni.

het mag dan al ni geapprecieerd worden als een ander méér afziet het kan helemaal ni als een ander NIETS afziet.

Babybezoeken en zeker bij vrienden is dus ook een evenwichtskunst tussen net voldoende medeleven betonen en net niet teveel tegen op te stoefen.

tis maar dat u het weet

en dan vooral als man

babybezoeken is zoiets als naar horrorfilms kijken: hoe bloederiger en hoe meer er in gemarteld word hoe contenter de vertelsters zijn.

gezegend

Ne mens zou gelukkig moeten zijn als de kinderen overeenkomen.

Zoude zo denken.

Maar vandaag had ik liever gehad da ze elkaar wa minder graag zagen. Of elkaar wa meer graag zagen. Want ik ben er ni helemaal uit wat het probleem nu is.

De dochter verdenk ik ervan dat ze de zoon ni graag ziet. Kan bijna ni anders. Gelijk zij haar broer kan opstoken en overhalen om ongeveer ALLES te toen wat verboden word. Waarop hij uit liefde voor de zus dat maar al te graag doet.

En terwijl de dochter bij mij dan onder haar voeten krijgt, gevolgd door een drama rechtstreeks uit een oscarwinnende film gehaald. Krijgt ze bij de papa ende nonkels exact gedaan wat ze voor ogen heeft: broer wordt gestraft en zij staat met een grijns het hele geval gade te slaan.

Bovendien vindt ze het niet erg om in de hoek te vliegen als broer ook den hoek in vliegt. Want dan staan ze met zen 2en te gibberen voor zot.

Maar bon zoals gezegd, ne mens zou blij moeten zijn als zijn kinderen overeen komen, ook al komen ze overeen in kattekwaad.

PIPI op de GROND

“sorry hoor echt sorry maar hij heeft juist een ongelukje gehad” Juf Lilianne excuseert zich alsof ze zonet zelf  en hoogst persoonlijk in zijn broek heeft geplast.

Nuja één ongelukje das toch het einde van de wereld niet.

Maar de juffen en dan vooral de zorgjuf Lilianne hebben blijkbaar geen al te goede ervaringen met ouders en “vuile” kinderen. Zo heeft ze zich ooit meerdere keren uitgebreid verontschuldigd zowel tegen over mij als tegenover de man omdat de zoon zwart zag van het zand.

Zowel toen als nu heb ik meer werk met juf Lilianne te kalmeren en gerust te stellen. Kinderen mogen zich vuil maken aan zand en ze mogen best af en toe een ongelukje hebben volgens mij dan toch. Toch hebik almijn overedingskracht nodig om juf Lilianne te overtuigen dat ik het écht niet erg vind. Dat,dat dé reden is waarom ik een wasmachine heb. Bovendien is het eerste wat we kochten toen we vernamen dat we zwanger waren van de zoon, een droogkast. onder het motto: kinderen maken zichnu eenmaal vuil.

Toch blijft de schat zichhonderde keren veronschuldigen.

En de zoon in dit alles.

Die verkondigd mij, trots als een pauw: “Ik heb PIPI gedaan op de GROND hé?”  en daarbij schenkt hij mij een stralende glimlach.

HIJ maakt er zich allesinds geen zorgen om.

pre baby blues

“ge zijt er bijna vanaf” hoor ik de laatste dagen meerdere keren per etmaal.

juist

en versta mij niet verkeerd ik kijk ook uit naar zoonnummer2/kindnummer3

maar GODVERDOMME ik ga het toch ook weer missen

het gedraai en gekeer, het gestamp en geklop, het gehik enzovoort

ik geniet daarvan

een van de weinige vrouwen zeker die graag zwanger zijn

en dus ja

ik ben er bijna vanaf

spijtiggenoeg

help!

het is natuurlijk volledig mijn eigen schuld. Ik heb zelf het onheil over mij afgeroepen.

Ge vraagt er ntl om als ge in uw eigen peist da ge u gelukkig moogt prijzen en ge klopt geen hout af.

of ge pakt geen hout vast.

of ge doet niet iets anders om de kwade geesten af te wenden.

Als ge dan denkt  “dat valt nog mee zo gewoon de vraag ‘maggekeszien’ ”

dan moete niet verbaast zijn als de zoon, toeval of niet, de hatelijke meest gevreesde vraag “Waarom?”

Vandaagal de godgansedag “Waarom?”

“Waarom?”

‘omdatikhetuzeg’

“waarom?”

iemand enig idee hoelang zo een waarom periode duurt?

ook iemand enig idee “waarom” een kind een waaromfase heeft?

enfin tzal mij leren zonder hout rond te lopen.

maar dat denk ik maar want als ik het hardop zeg vraagt er geheid eentje

“Waarom?”