Ik weet ik heb nog niet zo lang geleden gezegd “nooit kijk of lees ik nog iets over kindermishandeling” maar feit is dat ik het niet kan laten, toch niet eens het artiekel geopend is, omdat ik mij dan, vreemd genoeg ferm schuldig voel alsof ik persoonlijk ook nog eens het kind in kwestie in de steek laat niet alleen tijds zijn of haar kort leven maar ook nog eens na zijn of haar dood. Alsof ik het hen verschuldigd ben.
Vandaag kreeg ik het volgende in mijn Facebook-verzoeken
http://media.causes.com/564357
het filmpje duurt iets meer dan 5 minuten en ik het minstens 5 minuten tegen mezelf gezegd “genoeg, ik zet het af”
maar zoals reeds gezegd ik voelde mij schulig ten eerste staat er dat de teller maar telt als je het uitkijkt maar vooral wat mij betreft dan had ik zo iets van KLOTE ik ben er 34 ben ik dan echt niet in staat om geduren 5 minuten te KIJKEN naar iets wat een kindje van iets meer dan een jaar, gedurende een jaar heeft moeten DOORSTAAN? Ben ik dan echt zo laf?
wat het uithaalt? Geen idee niets misschien, waarschijnlijk maar ik vestig er nu UW aandacht op en ik hoop dat U op uw beurt uw VRIENDEN EN KENNISEN hun aandacht er opvestigd enzo. en wie weet, misschien met dit in ons geheugen gegrift zullen we ooit samen 1 kind redden van doodgeslagen te worden of misschien gewoon van verdere mishandeling. Misschien zal een van ons ooit op een afgrond balanceren en kan dit filmpje ons terguhalen, ervoor zorgen dat we niet over de schreef gaan
ik weet het ook niet
maar dat zou toch al iets zijn?
terwijl ik keek, terwijl ik er over dacht, terwijl ik dit schreef moest ik huilen
straks zal ook ik stil zijn, niet omdat iemand mij uiteindelijk doodslaat maar omdat iemand zegt dat hij van mij houd, dat ik het niet slecht doe, dat de kinderen niet weten hoe goed ze het hebben
sorry Peter Connelly sorry alle andere kinderen omdat wij volwassenen zo graag blind zijn sorry dat wij jullie verhaal letterlijk kunnen sluiten omdat het ONS te veel word
JULLIE zijn zo moedig geweest in jullie korte leventje alleen al daarom mogen jullie niet vergeten worden
nooit
een 'geregeld' leventje 
Gisteren bekeken, gisteren gehuild en misselijk geweest, vannacht gehuild en deze morgend nog altijd een knoop in m’n maag en een krop in m’n keel… die ik niet doorgeslikt krijg, vermits m’n maag nog in de knoop ligt.
Echt ziek ben ik ervan. Mijn metekindje is nu even oud dan Peter toen hij (eindelijk) stierf… en krijst alleen maar als ze haar zinnetje niet doorgeduwd krijgt.
Kunnen ze in de gevangenis geen aparte vleugel maken??? Zo’n vleugel waar ze zulk krapuul vogelvrij verklaren en waar ze dan dagelijks de “grote mannen” loslaten. De “grote mannen” die dat krapuul dan naar eigen goeddunken mogen aftroeven… en laat dat krapuul het dan iets langer uithouden dan een jaar.
Een soortgelijke zaak: http://en.wikipedia.org/wiki/Murder_of_Victoria_Climbié
De moord op Victoria Climbié.
Mensen wisten ervan maar hebben niet ingegrepen omdat ze zwart was.
Ze hadden dit kunnen voorkomen.
Ze is gefolterd geweest, mishandeld, seksueel misbruikt, …
Bij Baby P was het net hetzelfde, hij was al gemeld, zijn ouders waren al talloze opgepakt en toch mochten ze hem altijd bijhouden.
Waar gaat het met de werleld heen als we al niet eens meer een kind redden, als we het kunnen, van zijn dood.